Buğday

 

Buğday

Sonbaharın serin günlerinde,
Bir avuç umut gibi tarlaya düşersin.

Kışın, kar altında uyursun sessizce,
İçinde yeşerecek baharın izleriyle.

İlkbaharda filizlenir yavaşça,
Toprağın yüreğine serilen yeşil bir örtü olursun.

Güneşle boy atar, başağa durursun,
Yaz gelince altın sarısına bürünürsün.

Rüzgârla dalga dalga savrulurken,
Bir çiftçinin hayalini gülümsetirsin.

Topraktan sofraya uzun bir yol,
Tarlada alın teri, sofrada ekmeğimizsin.