Kumsalın Senfonisi

 Kumsalın Senfonisi

Kumsalda bir kadın,
Gölgesi ince bir hüzün gibi serilmiş kuma.
Sessiz, dalgın, uzaklarda bir yerde
Rüzgâr teninde dolaşıyor usulca.

Güneş, dağın ardından
Kızıl oklarını fırlatıyor gökyüzüne.
Denizde balıklar kıpırtılı,
Dalgalar çakıl taşlarını fısıltıyla sürüklüyor kıyıya.

Ay, sularla ince bir dansa durmuş,
Her kıvrımı bir nota,
Her dalga bir ezgi.
Kumsal, yavaşça çalıyor kendi senfonisini
Kadının kulaklarında yankılanan.

Gurbette bir kadın o,
Gözlerinde uzak şehirlerin yorgunluğu,
Kalbinde bir çağrının sessiz yankısı.